Επιλογή Μύλου (High-end) για Οικιακή Χρήση

[Jazz]

Λοιπόν αγαπητή espressoπαρέα,
με αφορμή την απόφασή μου να βελτιώσω την ποιότητα του espresso που πίνω, και άρα να πάω σε αγορά νέου - τρόπον τινά high-end - μύλου που θα 'παρέχει' όσο τον δυνατόν πιο ποιοτική άλεση, και ύστερα βέβαια και από τη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε στο thread για τον Compak K10, θεώρησα πως είναι καλύτερο να ανοίξω ένα νέο νήμα (το παρόν), στο οποίο θα εκθέσω και εγώ τις σκέψεις/προβληματισμούς μου για την αγορά μου, αλλά πολύ περισσότερο εσείς για τις ενστάσεις/προτάσεις σας κοκ, έτσι ώστε και το thread του K10 να μην επιβαρύνουμε με off-topic τοποθετήσεις, αλλά και ...αποτέλεσμα να προκύψει, μπας και καταλήξουμε 'πού' τα λεφτά θα πιάσουν περισσότερο τόπο!

Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά στο φόρουμ που αμέσως μόλις εκδήλωσα την επιθυμία μου για την αγορά, αφιέρωσαν χρόνο προκειμένου να προτείνουν, να εκφράσουν τη γνώμη τους, να εκθέσουν τις σκέψεις τους για την ποιότητα μιας τέτοιας αγοράς , κάτι που για μένα είναι πολύ σημαντικό, μιας και βασίζομαι στις απόψεις των φίλων συνφορουμιστών, τις οποίες απόψεις και εκτιμώ.

Η αλήθεια είναι ότι πριν λίγες μέρες, και προτού επεκταθεί η συζήτηση στο νήμα του Κ10, ήμουν σίγουρη πως η επιλογή μου θα είχε το όνομα Κ10 ή Ε10. Όμως, όλα όσα ειπώθηκαν με προβλημάτισαν αρκετά, καθώς είναι λογικό όταν φτάνεις στο σημείο να διαθέτεις ένα τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό για αναβάθμιση (για μένα τουλάχιστον που εργάζομαι ως φοιτήτρια, part time, και όπως γίνεται αντιληπτό χρειάστηκα πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα για να συγκεντρώσω αυτό το ποσό περί των 1000 και κάτι ευρώ), να 'αγχώνεσαι' σχετικά με το πόσο καλή θα είναι η επιλογή σου, ώστε τα χρήματα αυτά να έχουν 'απόσβεση' και το προϊόν (μύλος) να σε ικανοποιήσει και σε ποιότητα και σε πρακτικότητα/χρήση κοκ.

Οπότε πλέον, για μένα το δίλημμα επεκτάθηκε και πέραν της δυαδικής επιλογής των Compak. Διαβάζοντας προσεκτικά ξανά τις απαντήσεις σας, και ψάχνοντας λιγάκι παραπάνω το θέμα όπως με συμβουλέψατε, ήρθα αντιμέτωπη με νέες επιλογές, οι οποίες ωστόσο και αυτές με τη σειρά τους φέρουν τις δικές τους αμφιβολίες. Άλλωστε, στο δικό μας ...sport, πρέπει να κάνεις αρκετούς συμβιβασμούς μιας και ο espresso στο σπίτι είναι δύσκολη υπόθεση! Δε μπορείς εύκολα να τα βρεις όλα. Και άψογη άλεση, και ευκολία χρήσης, και ελάχιστη κατακράτηση, και ομοιογένεια σε single dosing, και μέγεθος normal για κουζίνα, και ενδεχόμενη κατανομή, και εύκολος καθαρισμός, και μεγάλα μαχαίρια, και δοκιμασμένος στη αγορά με εγγυήσεις κοκ... Πολλές οι παράμετροι!
Επειδή λοιπόν όλες δε μπορούμε να τις ελέγξουμε, τουλάχιστον θα ήθελα η επιλογή μου να τα 'πηγαίνει καλά' στις περισσότερες από αυτές. Άλλωστε ο μύλος αυτός θα με συντροφεύσει για πάρα πολλά χρόνια (ευελπιστώ!) και γι αυτό και διαθέτω αυτά τα χρήματα.

Το budget μου λοιπόν είναι ~1100€. Και λίγο πάνω δε με απασχολεί πλέον καθώς, αν το αξίζει η επιλογή θα βοηθήσει και ο πατέρας μου.

Προτίμηση: Μαχαίρια μεγάλα και κωνικά. Όχι ότι τα μεγάλα flat, δε με ικανοποιούν (πχ ο Mythos βγάζει εξαιρετικά τα προφίλ), απλά έχω διαπιστώσει ότι αρέσκομαι γευστικά στη γλύκα και τη στρογγυλάδα που περιβάλλει τις οξύτητες του εκάστοτε καφέ. Είναι πιο επιθετικά βέβαια τα προφίλ με τα κωνικά, αλλά εμένα μου αρέσει αυτό.
Αν βεβαίως υπάρχει και κάποια πολύ καλή πρόταση σε επίπεδα, θα την εξετάσω.

Σε ποιότητα άλεσης, είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένη από τα αποτελέσματα του K10. Τα μόνα (-) που του προσάπτω, είναι ότι ως commercial grinder, έχει σχεδιαστεί για μεγάλη παραγωγή. Είναι λοιπόν αρκετά μεγάλος για οικιακή κουζίνα. Επιπλέον, δε ξέρω πόσο μεγάλη είναι η επίδραση στην ομοιογένεια της άλεσης, όταν ο μύλος δουλεύεται χωρίς hopper. Το θέμα της κατακράτησης, εκμηδενίζεται με doser και πρόσβαση στο τούνελ, αλλά επανέρχεται στην doserless έκδοση του K10 ( ο Ε10 δηλαδή), η οποία ναι μεν σου προσφέρει άλλες ευκολίες (ρουτίνας/καθαριότητας κυρίως) αλλά ελοχεύει όπως είπαμε ο "κίνδυνος" μεγάλης κατακράτησης που προς το παρόν δε γνωρίζουμε πόση μπορεί να είναι, μιας και κανείς μας εδώ δεν είναι κάτοχός του.

Στην κατηγορία αυτή, των commercial μύλων, με τα μεγάλα κωνικά, δε ξέρω αν κάποιος θα μπορούσε να μου προτείνει κάτι αντίστοιχο. Πχ και η Mazzer έχει τον Kony, αλλά εκεί οι συνθήκες κατακράτησης είναι νομίζω χειρότερες. (Για Robur, δε το συζητάμε)

Σε ίδια κατηγορία σε flat, νομίζω καλές επιλογές είναι ο Anfim Caimano, και από Eureka ο Olympus 75. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι (πχ Fiorenzato), αλλά εγώ δεν έχω άποψη. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε. Αν είναι να πάω σε μεγάλο 'εμπορικό' μύλο, τότε σε Κ10 θα πάω. Ούτε Mazzer, ούτε κάτι άλλο. Νομίζω είναι πιο καλή αλλά και πιο safe επιλογή, μιας και τον γνωρίζω από την καλή και από την ανάποδη. Νομίζω εδώ θα συμφωνείτε και εσείς.

Και τώρα πάμε στα δύσκολα...

Νέες καινοτόμες ιδέες, παίρνουν σάρκα και οστά, είτε σε μύλους χειροκίνητους, είτε σε ηλεκτρικούς. (Pharos, Kinu, Mahlgut ...) Μύλοι που δείχνουν να είναι ο απόλυτος σύμμαχος του εκάστοτε απαιτητικού home barista. Μικροί σε μέγεθος, εύκολοι σε χρήση, ποιοτική άλεση χωρίς την ...υποχρέωση ενός hopper, ελάχιστη κατακράτηση. Και τέλος και κάποιοι ακόμα πιο ...πυραυλοκίνητοι, που κάνουν και το απόλυτο distirbution! (versalab : νομίζω δεν έρχονται και Ελλάδα αυτοί) ( και τώρα και tAlΩs από woodsman, όπως παράθεσε ο @user1, σε βίντεο στο προηγούμενο νήμα).

Το θέμα μου τώρα πιο είναι;;

Ότι αρχικά, δυστυχώς δε θέλω να πάω σε χειροκίνητο, γιατί δεν είμαι η μόνη που χρησιμοποιώ τον μύλο. Και δε θα διανοηθούν κιόλας και οι υπόλοιποι στην οικογένεια να δώσω τόσο μεγάλο ποσό για να γυρνάνε... μοχλό! Δε 'ψήνομαι' λοιπόν για χειροκίνητο.

Εν συνεχεία, με φοβίσει και το εξής. Όλες αυτές οι νέες υλοποιήσεις, δεν είναι ακόμα δοκιμασμένες σε μεγάλο αριθμό στη αγορά. Δεν αμφισβητώ βεβαίως την ποιότητα ή την αντοχή στο χρόνο μιας τέτοιας προσπάθειας (πχ tAlΩs), αλλά τα λεφτά είναι πολλά, και σίγουρα θα θες και κάποια εγγύηση. Η όλη κατασκευή μοιάζει τέλεια, ο δημιουργός είναι άψογος, αλλά αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κάποιο ρίσκο σε αυτή την επιλογή. Το "προσόν" των μαζικά παραγόμενων μύλων τύπου Κ10, είναι αυτό ακριβώς. Είναι τόσο δοκιμασμένοι στη αγορά, έχουν "περπατήσει" που λέμε, με αποτέλεσμα να σου παρέχουν μια 'ασφάλεια' σε περίπτωση ελαττώματος ή δυσλειτουργίας στο χρόνο. Αυτό δε ξέρω κατά πόσο ισχύει στις παραπάνω νέες περιπτώσεις. Φαντάζουν πάντως ιδανικές για πάγκο κουζίνας...

Πολλά τα διλήμματα, πολλές οι επιλογές, με διαφορετικά pros/cons, ανάλογα και με το τι ζητά ο καθένας.

Εγώ πρώτα και κύρια θέλω ποιοτική, ομοιόμορφη και αφράτη άλεση. Αν χρειαστεί να κάνω και wdt, it's ok, θα ζήσω με αυτό. Καλά θα ήταν να γινόταν η κατανομή πάντα τέλεια και μόνη της, αλλά αν δε γίνεται δεν πειράζει. Ο μεγάλος όγκος, ναι με ενοχλεί λιγάκι, αλλά χώρο έχω και μπορώ να ζήσω και με αυτό. Τα πινελάκια, ναι τα έχω βαρεθεί, αλλά η οικονομία μετράει στο σπίτι, οπότε δε θες να πετάς και καφέ. Η κατακράτηση είναι θέμα. Μακάρι ο Ε10 να μην έχει πάνω από 1-2 gr. Χλωμό...
Εν ολίγοις, γιατί σας κούρασα (συγγνώμη), για μένα μετράει πρώτα η άλεση. Μετά όλα τα υπόλοιπα.

* Και για να απαντήσω εν κατακλείδι στον Artisti, για ποιο λόγο δε θέλω να συμβιώσω άλλο με τον Κ3:
Δεν με ενοχλεί μόνο η ''φλαταδούρα'' των γεύσεων. Δεν είμαι ικανοποιημένη από την άλεση πλέον. Όπως είπα, για αρχάριο και για entry level τα πάει περίφημα! Ειδικά σε blends και εύκολα καφεδάκια, είναι μια χαρά! Αλλά δύσκολοι single origin, και εν γένει κόκκοι με 'ιδιοτροπία' σε ψήσιμο και χαρακτηριστικά, δεν τους βαστάει καλά. Εκεί βλέπεις μεγάλη διαφορά και οπτικά και γευστικά πλέον. Όσοι έχουν δουλέψει με μύλους διαφορετικής 'κατηγορίας' (δηλαδή και με μύλους ~300€ και με μύλους 'αεροπλάνα') καταλαβαίνουν τι εννοώ. Υπάρχει πιο έντονο clamping, και μεγαλύτερη ανομοιομορφία ειδικά όταν αναγκάζεσαι να πας σε αρκετά fine ρύθμιση. Εκεί, όσο και προσπάθεια να καταβάλλεις στην κατανομή, υπάρχει θέμα. Δηλαδή αν ανεβάσω βίντεο με δύο διαδοχικές εκχυλίσεις 2 διαφορετικών κόκκων (πχ από ένα απλό blend τύπου estate, CI, tigrato κλπ και από έναν δύσκολο μονοποικιλιακό από Costa Rica ή Αιθιοπία με μεγάλο υψόμετρο) σε vst με ίδιες παραμέτρους εκχύλισης και ίδια ρουτίνα, θα δείτε μια εκχύλιση μέλι στην πρώτη περίπτωση, και μια εκχύλιση "προς αποφυγή" για τη δεύτερη. Και εκεί φαίνεται κιόλας ότι δεν είναι θέμα 'χεριού' ή μηχανής. Εκεί τη διαφορά την κάνει ο μύλος!

Για μένα, ο Μύλος είναι το Α και το Ω. Κάποιοι στη θέση μου με 1100+ ευρώ θα κράταγαν ενδεχομένως τον Κ3 και θα έπαιρναν πουλώντας τη lelit κάποια καλή DB. Τι να την κάνω όμως τη μηχανή άμα δεν έχω μύλο?? Τι να κάνεις πχ με GS3, άμα έχεις δίπλα έναν ascaso/κ3/porlex πχ??
Όχι. Θα μείνω με τη lelit μου και θα πάρω Μύλο!

...Τι μύλο όμως?
(Περιμένοντας τη βοήθεια σας... )

[Christos]

Δηλαδή έχεις κάνεις το παρακάτω πειραματικό setup στο σπίτι σου.

1) Έφερες τον Κ10, mytho και ότι άλλο τερατόμυλο στο σπίτι σου.
2) Στην δικιά σου Letil με τον σούπερ ντούπερ single origin από την ίδια συσκευασία και την ίδια σχεδόν χρονική στιγμή παρασκεύασες espresso καφέδες και ο Κ3 σου έδινε προς αποφυγήν εκχυλίσεις ενώ ο τερατόμυλος μέλι;
Εάν όχι τότε τα συμπεράσματα σου δεν μου φαίνονται και τόσο valid.

Επίσης ένα μεγάλο λάθος που κάνουν σχεδόν όλοι στα συγκριτικά στους μύλους. Γιατί σώνει και καλά πρέπει η σύγκριση να γίνεται με ίδιες παραμέτρους εκχύλισης όσον αφορά τις αριθμητικές τιμές (γραμμάρια, χρόνοι, θερμοκρασία κτλ). Έπρεπε να γίνεται βελτιστοποίηση στις παραμέτρους εκχύλισης ξεχωριστά για κάθε μύλο και μετά απλά γευστικά τυφλά τεστ.

Τεσπά, για εμένα είναι πολλά τα λεφτά. Εάν ήμουν στην θέση σου θα έμενα με το Κ3 μου, άντε να έψαχνα και για κανένα μεταχειρισμένο Κ10 από €500 και κάτω.

ΥΓ Και η κολοβή αλεπού έλεγε ότι είναι ωραία χωρίς ουρά.

[Jazz]

Ώπα, κύριε Συντονιστά! Παρεξήγησις!
(μάλλον κάτι δεν εξέφρασα σωστά!)

Λοιπόν, όχι φυσικά δεν έχω κάνει τέτοιο πειραματικό set up. Το 'πείραμα' είναι άλλο! Ο ίδιος μύλος (ο K3, δεν έχω και άλλον σπίτι) και τα αποτελέσματα που παίρνω με τον ίδιο και την lelit μου σε διαφορετικούς όμως καφέδες. Όχι εκχυλίσεις back2back με καφέ single origin από ίδιο σακούλι. Αλλά πως 'συμπεριφέρεται' ο μύλος μου απέναντι πχ σε συγκεκριμένα blends ή ποικιλίες, και πώς σε κάποιους επίσης συγκεκριμένους μονοποικιλιακούς (όχι σε όλους φυσικά). Πώς αποδίδει όταν χρειάζεται να πάει σε finer ρύθμιση και πως αποδίδει με πιο σκληρούς πχ κόκκους, SHB. Πώς να το πω? Κάποιους καφέδες δε τους "σηκώνει" τόσο καλά.

Οπότε φυσικά και δε δουλεύω με ίδιες παραμέτρους αλλάζοντας μύλους. (Πχ όταν είμαι στο μαγαζί και έχω έναν Κ10, ή έναν Mythos, και μια Wega Atlas, επ 'ουδενί δε θα τηρήσω τα 'ίδια' με τον οικιακό μου εξοπλισμό). Φυσικά, για να μην ξανά-παρεξηγηθώ, δεν εννοώ και ότι όταν όταν λέω 'ίδιες συνθήκες', πως χειρίζομαι με ίδια gr/χρόνους πχ διαφορετικούς καφέδες. Εννοώ κυρίως την ρουτίνα της κατανομής και της άλεσης. Αυτά.

Σχετικά με την εγκυρότητά ή όχι των όσων γράφω εδώ, καθώς και για την αναφορά στον μύθο της "κολοβής αλεπούς", θα ήθελα να πω με κάθε ειλικρίνεια ότι προσβλήθηκα από το σχόλιο σου. Δε νομίζω ότι έχω δώσει τέτοια δείγματα στο φόρουμ.

[Christos]

Η αναφορά στην κολοβή αλεπού έχει να κάνει με το να μην πιστεύεις όλα όσα διαβάζεις. Πχ κάποιος που έχει σκάσει 2000 για μύλο στατιστικά θα βρίσκει τα αποτελέσματα που παίρνει θεϊκά σε σχέση με τον τιποτένιο I2. Το πόσο αληθινό ή placebo είναι το αποτέλεσμα δεν το γνωρίζω αλλά θα πρέπει εσύ να το έχεις αυτό στην άκρη του μυαλού σου που τα λεφτά σου τα βγάζεις με κόπο.

Επίσης και για τα συγκριτικά μύλων που κάνω λόγο δεν αναφέρομαι στις δικές σου αναζητήσεις και στην εγκυρότητά τους αλλά στα συνήθη συγκριτικά που διαβάζουμε σε μεγάλα αμερικάνικα φόρα.

Σαν πατέρας σου μιλάω και λανθασμένα προσεβλήθης.

[Gaggia BC]

Θα συμφωνησω με το Χρηστο οσον αφορα το placebo effect και θα παραθεσω προσφατη εμπειρια οπου σε cupping οταν ζητησα απο τη γυναικα μου να μου δωσει στα τυφλα δυο καφεδες,δυσκολευτηκα να διακρινω τον Αιθιοπικο απο τον Βραζιλιανικο που λιγα λεπτα πριν μου ηταν πασιφανες ποιος ειναι τι.
Εγω αυτό που θα σε συμβουλευα θα ηταν να κανεις λιγο υπομονη καθως σε αυτην ακριβως τη χρονικη φαση ξεπηδουν οι new age high end οικιακοι μυλοι. Ενω τωρα μπορει να μην κυκλοφορει ο "τελειος",μπορει να βγει σε ενα μηνα(τυχαιο χρονιξο διαστημα). Ολοι κατι ετοιμαζουν-κυκλοφορουν οποτε πιστεύω αξιζει την υπομονη. Η πιο δοκιμασμενη λυση ειναι οι monolith, χωρίς κατανομη νομιζω,αλλα και παλι τα νουμερα ειναι τρομακτικα. Σε ολες τις αλλες επιλογες μεχρι τωρα κατι κερδιζεις και κατι χανεις

[Jazz]

Τότε και εγώ σου ζητώ Συγγνώμη με τη σειρά μου, γιατί αντιλήφθηκα διαφορετικά τα γραφόμενά σου. Δυστυχώς τα έχει αυτά ο γραπτός λόγος.

Όπως και να έχει, το θέμα "espresso" είναι 'αρρώστια' για μένα... Άλλοι στην ηλικία μου προτιμούν ίσως να μαζεύουν λεφτά για περίεργα και καινούρια στην αγορά gadgets, για πανάκριβο πχ ρουχισμό, για αγορά κάποιου μηχανοκίνητου 'εργαλείου', όπως μηχανάκια/αυτοκίνητα και τα σχετικά. Άλλοι απλά σπαταλούν τα χρήματά τους σε διασκέδαση ποικίλης μορφής.
Προσωπικά, πες το ανωμαλία, πες το ιδιοτροπία, προτιμώ να δίνω χρήματα για τον καφέ μου. Λόξα? Ίσως. Και η παρέα μου 'τρελή' με θεωρεί σε αυτό το θέμα, καθώς πιστεύει ότι είναι περιττά έξοδα όλα αυτά. Ίσως εν μέρει να είναι. Αλλά από τη στιγμή που όλη αυτή η αναζήτηση εμένα με ιντριγκάρει και μου φτιάχνει τη διάθεση, και απολαμβάνω να πειραματίζομαι και να απολαμβάνω τα αποτελέσματα αυτής της 'αναζήτησης', πιστεύω ότι οι προτεραιότητες που θέτω, ίσως να μην είναι εντελώς λανθασμένες.

Αν κάποιος έχει δουλέψει και πχ και με Κ3 και με Κ10, και δε παίρνει ξαφνικά την απόφαση να 'αναβαθμιστεί' απλά "γιατί έτσι", τότε δε πιστεύω ότι είναι τόσο placebo η αίσθηση της διαφοράς τους. Προσωπικά βλέπω μεγάλη διαφορά στη γεύση. Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη το οπτικό αποτέλεσμα της άλεσης. Ας υποθέσουμε ότι αγνοούμε το σβόλιασμα και την όποια ανομοιογένεια ή fines που μπορεί να υπάρχουν. Ας υποθέσουμε ότι κλείνουμε τα μάτια, δε βλέπουμε την 'όψη' της άλεσης και απλά γευόμαστε το φλιτζάνι. Εκεί λοιπόν εγώ προσωπικά εντοπίζω μεγάλη διαφορά. Έχω πάρει καφέ αλεσμένο στο μαγαζί από ΕΚΚ43 (σε διάφορες βαθμίδες άλεσης) και από Κ10 και έχω φύγει σφαίρα σπίτι να δοκιμάσω τι παίζει στη lelit. Και όμως τα φλιτζάνια που προέκυψαν είχαν διαφορά ως προς την καθαρότητα και την ευκρίνεια των γεύσεων. Εκεί εγώ άρχισα να καταλαβαίνω ότι ο Μύλος είναι πιο σημαντικός από όσο πίστευα...

Γι αυτό και αποφάσισα να 'σπάσω τον κουμπαρά' και να προχωρήσω σε αγορά μύλου με όσο το δυνατόν πιο ομοιογενή και ποιοτική άλεση. Δε λέω ότι δια μαγείας θα μου λυθούν όλα τα προβλήματα. Πάλι θα δυσκολευτώ στην αρχή, πάλι θα περάσω από στάδια 'ανησυχίας', αλλά το θέλω όλο αυτό. Με την έννοια ότι θέλω να βελτιώσω αυτό που πίνω, να κοιτάξω και να μάθω και άλλους παραμέτρους, να ασχοληθώ περισσότερο. Δε το κρύβω άλλωστε ότι όσο περνάει ο καιρός, όλο και περισσότερο επιθυμώ μετά το πέρας των σπουδών μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χώρο σοβαρά. Να προσπαθήσω τουλάχιστον. Δε ξέρω, μπορεί να ακούγεται ανώριμη ως τοποθέτηση, αλλά ναι, γουστάρω που λένε να δουλέψω με τον καφέ! Μου αρέσει. Δε βαριέμαι να διαβάζω και να μελετώ με τις ώρες πάνω σε αυτό. Είμαι ικανή (και το έχω κάνει) να κάθομαι -ενώ δεν εργάζομαι- με τις ώρες στο μαγαζί, και να δουλεύω στη 2η μηχανή μόνη μου τον ίδιο καφέ ξανά και ξανά,μέχρι να με πιάσει πονοκέφαλος από την καφεΐνη από τις δοκιμές! Ανωμαλία? Ίσως. Μου αρέσει όμως. Και θέλω να μπορώ να το κάνω και σπίτι μου αυτό.

Και θα ξεκινήσω με τον Μύλο.

[Βασιλης Α.]

Έχοντας τον flat Monolith, αυτό που μπορώ να σου πω ειναι οτι δεν υπάρχει placebo effect, για κάποιον που εχει μια εμπειρία στο να φτιάχνει εσπρεσσο στο σπίτι.

Ειχα παλιότερα το Vario και μετέπειτα τον Mazzer mini electronic.

Πλέον δεν ασχολούμαι με το μύλο αλλά με τι θέλω να πετύχω σε σώμα, υφή , χρόνο εκχύλισης κλπ.

Η ουσιαστικότερη διαφορά ειναι στη ποιότητα άλεσης. Απλά μηδενικό clumping μέχρι να μπουκώσει η Silvia, ενώ ο μύλος κόβει στην 7 ρύθμιση, με εύρος 1-10, 10 το πιο coarse (αφού εχω ψεκάσει με νεράκι). Η δυνατότητα να πηγαίνεις όλο και πιο fine στο κόψιμο εξυπηρετεί μηχανές και με άλλες δυνατότητες, pre-infusion κλπ. Άρα η αγορά ενός τέτοιου μύλου ειναι και future proof κατά τη γνώμη μου.

Το οτι ειναι single dosing εχει τα συν και πλην του, αλλαζεις καφε ξοδεύοντας απλά 3-4 γραμμάρια από καφε σε καφε.

Ο συγκεκριμένος Monolith ειναι και πολύ μαζεμένος σε μέγεθος, καμία σχέση με τα θηρία που αναφέρθηκαν.

Στα αρνητικά οτι δεν εχω κατανομή, που σημαίνει αν δεν προσέξω μπορεί να πάρω και channeling. Σε σύγκριση με τον μύλο που πρότεινε ο user1 στο άλλο νήμα, όπου το θέμα κατανομή εχει λυθεί (ενώ όλες οι μεγάλες εταιρίες ξύνονται).

Θέμα αξιοπιστίας σε αυτό το επίπεδο δεν τίθεται, όλοι οι κατασκευαστές σε καλύπτουν οτι και αν συμβεί.

Κόστος με τελωνείο καμία σχέση με το εύρος που θέλει να κινηθεί η Jazz, όμως ο λόγος που ανέφερα τα παραπάνω ειναι όχι για να προτείνω τον Monolith αλλά γιατί όσοι κινούνται στους νέους hi-end μύλους στην Αμερική, κάθε άλλο παρά το placebo effect έχουν. Γνωρίζουν πολύ καλά τι πληρώνουν.
Τώρα το γιατί ένα μύλος κάνει 2000€ ή 3000€ ή 5000€ και αν υπάρχει value for money σε αυτή τη κατηγορία, τότε σίγουρα όχι δεν υπάρχει.

[buddy]

Bασιλη, ποια ειναι τα συν και τα πλην ενος single dosing μυλου?
Μιας και εισαι ο μονος που εχει single dosing μυλο, μπορεις να μας τα πεις απο πρωτο χερι, γιατι οι υπολοιποι απλα εικαζουμε.
Σε εναν single dosing μυλο, υπαρχει καποια ανομοιομορφια μεταξυ των πρωτων και τελευταιων κοκκων στην αλεση ή λειτουργει καπως αλλιως το "συστημα" με σκοπο να παιρνεις οσο πιο δυνατη ομοιομορφη αλεση ?
Επισης ποσο σου κοστισε μαζι με τελωνειο?

[manyjobs23]

Αν κάποιος έχει δουλέψει και πχ και με Κ3 και με Κ10, και δε παίρνει ξαφνικά την απόφαση να 'αναβαθμιστεί' απλά "γιατί έτσι", τότε δε πιστεύω ότι είναι τόσο placebo η αίσθηση της διαφοράς τους. Προσωπικά βλέπω μεγάλη διαφορά στη γεύση.

Να μην έχεις καμμία αμφιβολία, ο ένας μύλος με τον άλλον είναι η μέρα με την νύχτα....

[Βασιλης Α.]

Bασιλη, ποια ειναι τα συν και τα πλην ενος single dosing μυλου?
Μιας και εισαι ο μονος που εχει single dosing μυλο, μπορεις να μας τα πεις απο πρωτο χερι, γιατι οι υπολοιποι απλα εικαζουμε.
Σε εναν single dosing μυλο, υπαρχει καποια ανομοιομορφια μεταξυ των πρωτων και τελευταιων κοκκων στην αλεση ή λειτουργει καπως αλλιως το "συστημα" με σκοπο να παιρνεις οσο πιο δυνατη ομοιομορφη αλεση ?
Επισης ποσο σου κοστισε μαζι με τελωνειο?

Δεν έχω εργαλεία (αλλά και τη διάθεση) να κάνω ανάλυση των κόκκων για να σου πω τι διάφορες θα υπάρχουν μεταξύ των κόκκων αλλά και τί επίδραση έχουν όλα αυτά στη γεύση.
Μιλάς για πράγματα αχαρτογραφητα που τώρα πάνε στην Αμερική να αγγίξουν, οπότε υπάρχει δρόμος ακόμα να δούμε τι θα βγει από όλες αυτές τις ιστοριες.

Στα αρνητικά είναι ότι δεν έχεις hopper, πρέπει κάθε φορά να ζυγίζεις τη δόση πριν αλεσεις, αφού αλεσεις πχ 20 γρ να μετράς μετά ποσά έχεις καθαρά χωρίς την κατακράτηση κλπ.

Οπότε έχεις ένα ακόμα μέτρημα στη ρουτίνα σου.

Στα συν είναι η πανεύκολη αλλαγή στους καφέδες και η πολύ μικρή κατακράτηση. Ο μύλος έχει και ρύθμιση στροφών κοψιματος όποτε καταλαβαίνεις τι μπορεί να κάνεις αλεθοντας πιο αργά ή γρήγορα κλπ.

Τιμή 2450 δολλάρια + 200 μεταφορικά + τελωνείο.