Από τότε που ήρθα αρχικά ως φοιτητής στην Θεσσαλονίκη, εδώ και 12 χρόνια, πίνω εμφιαλωμένο...
Όταν άρχισα να ασχολούμαι ημι-σόβαρα με τον καφέ έψαξα και εγώ νερό με χαμηλά άλατα και μετά από συγκρίσεις, το επώνυμο με τα λιγότερα που βρήκα ήταν το ΑΥΡΑ. Δεν ξέρω, μπορεί να ήταν η ιδέα μου αλλά και σαν γεύση μου φαινόταν και πιο γλυκόπιοτο και μαλακό σαν νερό. Μη με ρωτάτε απόλυτες τιμές αγωγιμότητας ή ολικά άλατα γιατί δεν έχω κάποιο μπουκάλι για να δω.
Και ο λόγος είναι γιατί ΜΠΑΙΛΝΤΗΣΑ που λεν και στο χωριό μου με τα εμφιαλωμένα. Δύο εξάδες την εβδομάδα, άντε κουβάλα, άντε τέλιωσε το νερό πήγαινε να πάρεις.
Έβαλα ένα χαζοφιλτράκι στην βρύση (μένω Πυλαία αν αυτό λέει κάτι σε κάποιον για την ποιότητα του νερού γιατί δεν έχω ακούσει κάτι) και ακόμη πήρα μια από αυτές τις κανάτες που είναι χωρισμένες στα δύο και έχουν ένα φίλτρο στην μέση και τις γεμίζεις και σιγά σιγά (το πολύ σε 2 λεπτά) το νερό περνάει από τον ένα θάλαμο στον άλλο μέσω του φίλτρου. Την κανάτα την πήρα γιατί υποσχόταν "μείωση αλάτων" μαζί με τις άλλες καθαριστικές του ιδιότητες. Γεμίζω μετά κανα δυο γυάλινες κανατούλες και έχω πάντα στην άκρη 2-3 λίτρα νερού.
Οπότε μπορώ να πω ότι πίνω αλλά και χρησιμοποιώ για τον καφέ, νερό "διπλά φιλτραρισμένο".
Τι επίδραση θα έχει στην καφετιέρα ακόμη είναι νωρίς να το ξέρω, σε κανα εξάμηνο θα δείξει. Πάντως γλίτωσα από τον βραχνά του εμφιαλωμένου. Και μη ξεχνάτε, όταν λέμε "μεταλλικό νερό" εννοούμε νερό με "μεταλλικά άλατα", με το "άλατα" να είναι εδώ η μαγική λέξη...
Be a coffee-drinking individual. Espresso yourself!